Elurretako Gure Amaren jaia inguruko jai ezagunenetakoa eta alaienetakoa da. Jaietako ekitaldirik aipagarrienetako bat arku loretsuen dantzaren ibilbidea da, Birjinaren prozesio erlijiosoarekin hiribilduko txoko guztietatik igarotzen dena, eta, azkenean, toki inprobisatuak izaten dira. Dantzariak zuriz janzten dira, gerriko bat eta lepoan zapi koloretsu bat dutela, amak edo neska-lagunak oparitzen dietena. Apaindutako arkuekin eta koloretako zetazko paperarekin dantzatzen dute, eta azken hori txirikordatzen dute aurrera eta atzera pausoak ematen dituztenean dantzatzen.
Arkuak 2 edo 3 metro luze diren hurritzeko edo elorri zuriko makilez eginda daude. Dantzari kopurua beti da bakoitia, eta dantzariak bi ilaratan jartzen dira, esku bakoitzean arku bat eusten: batean aurrekoarena eta bestean atzekoarena. Taldearen aurrean beste pertsona bat jartzen da: kapitaina; berak zuzentzen ditu mugimenduak. Dantzari guztiak elkartuta daude daramatzaten makiletatik. Dantza pausoak makilak askatu barik egiten dira, ilaran jartzen direnean izan ezik.
Omenaldia hasten da dantzariak ate nagusiaren aurrean jartzen direnean Elurretako Birjina irten arte itxaroten. Jarraian, Lanestosa hiribilduko kaleetatik ibilbidea hasiko da eta dantzariek txistuen erritmora dantza egingo dute.
Kale guztietan zehar ibili ondoren, plaza da helmuga. Bertan, aurresku bat dantzatzen da Elurretako Birjinaren omenez eta bertaratutako guztiek Salve bat abesten dute.
Arratsalde erdian, dantzari talde batek, txistularien laguntzarekin, hiribilduko kaleetatik ibili eta etxe bakoitzean geratzen dira, dantzatzeko eta etxe bakoitzean bizi direnei "viva"-k emateko.
